“When you poor one kalebas of water in a bucket, will the bucket be full?”
“No.”
“Aha, so it wil will not also poor, richt?”
“Yes.”
“When you poor two kalebashes of water in a bucket, will it be full?”
“No…”
“Aha, so it will still not poor. But when you keep pouring kalebashes in a bucket, at one moment the water will poor from the bucket richt?”
“Yes.”
“Aha, so this was the kalebas who made the water poor from the bucket…”
En dus zit ik nu hier, poedel naakt, op mijn hurken voor mijn douche emmer. Wat is het hier mooi! Wat is het hier mooi! Zeg ik tegen mijzelf. Maar neen, de tranen rollen over mijn wangen. Ik probeer ten zeerste te genieten van dit blader dak, maar vandaag was de druppel die de emmer deed overlopen.
s’Ochtens komen de vrouwen die pito brouwen, met hun pito in schalen op hun hoofd langs bij de huizen. Een soort SRV-wagen. Pito is een soort bier, maar ze drinken het als koffie.Aangezien ik wist dat Emillio, mijn partner in crime die engels spreekt en die mij vertaalt als ik les geef, erg van pito houd, had ik een fles gekocht. Maar voor ik zelf de kans had gevonden om hem uit te nodigen kwam hij zelf al met een fles aan zetten. Toen ik hem zei dat er ook al pito in het huis was, vroeg hij mij waarom ik het dat dan niet verteld had. Dat ik hem daar nog voor wilde uitnodigen was voor hem kennelijk gaan andwoord, en als hij dus nog een keer vraagt waarom ik hem daar niet voor gevraagd heb weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen.
Ik weet zelf ook wel dat ik het soms moeilijker maak dan het ik, en hem ook al eerder best gewoon had kunnen vragen.
“That means you are shellfish”, zecht hij dan ineens. Na alle onzekerheid van de afgelopen dagen is dat natuurlijk een klap in mijn gezicht. Ik zeg hem dat ik het daar niet mee eens ben, maar het lukt me niet het buiten meszelf te houden. Met een brok in mijn keel probeer ik mijn tranen weg te slikken. Ik schenk hem een kalebas pito in, en zeg dat hij zijn pito maar moet op drinken, dat ik hoofdpijn heb, en dat ik ga slapen.
Als hij vraagt hoe dat zo opeens kan, rollen de tranen over mijn wangen. Over dat het voor mij ook moeilijk is om hier te zijn, en dat ik het niet altijd begrijp. Over dat ik niet egoistiesch ben, en dat dat de emmer was die de druppel deed overlopen. Dat is natuurlijk allemaal wel ook een beetje schrikken voor hem, en de drupel die die emmer doet overlopen kent hij ook niet.
