Introductie:
Nooit eerder had hij een zo markante, karaktervolle krul gesneden;
met de trefzekere hand van een kunstenaar bracht hij de groeve voor de inleg aan met de guts
in plaats van met de fijne beitel, hij zette volluit kracht terwijl hij het blad met zijn knie op de plaats hield.
Deze ontwaking van kunst zin, veroorzaakt door de Syde-viool,
bleef zich in een doorgaande kettingreactie ook op dezelve betrekken,
hij gevoelde een diepe eerbied voor het oude etiket met de paraaf van de meester,
en starend naar het authentieke craquelé, ontstaan mettertijd, en niet door kunstgrepen nagemaakt,
zoals hij dat zelf ook vaak genoeg in zijn lakken had gedaan,
begreep hij dat niets het tegenwoordige tijdsgewricht zo duidelijk tekende als de opkomst van de imitatie,
de maskerade van de alom gangbaar geworden materiaaltravestie,
het zilverdouble, het talmigoud, het fineer, albast van gips,
rozenhout van papier-mache, marmer van hout,
gekalkte baksteenmuren met voegen in de vorm van natuur steen.
Pagina 209
Hersenspinsels:
Er was eens een meisje, ze liep door een stad.
Ze zei ik ben er niet.
Ze was er wel, maar ze was niet er.
Waar ben je, als je er bent?
Ze was er wel, maar er was er niet.
Bronnen en literatuur:
- Materialen Beurs 2015, Jaarbeurs Utrecht
Laminaat:
- Surface poetry, Boetzelaer/Nispen gallery.
- Moti Breda, welcome to the imagesphere
- Esthetiek:
- Araki (FOAM)
.JPG)
- Salvador Dali
- Gemeente Museum Den Haag
- H&M Marbel
- Europese Smaak als Wapen.
Over het gevaar voor onze economie van de goedkope spullen uit lage loon landen. Spullen die worden verkocht om wat ze zijn, een lijmpistool, een tas, maar van dusdanig slecht kwaliteit zijn dat ze heel snel kapot gaan, en daarmee niet duurzaam en erg vervuilend. Ook bedreigen deze producten onze werkgelegenheid, omdat de productie in andere werelddelen plaatsvind. Daarnaast zijn ze, goed bekeken, erg lelijk. Goedkoop, nep. Wij zouden onze smaak weer moeten cultiveren. Meer kwaliteit, minder kwantiteit.
- Suzan Sontag, Over Fotografie (1e hoofdstuk: in Plato's grot)
Sontag schrijft in dit eerste hoofdstuk van haar boek over het bijna betoverende effect wat foto's op ons hebben. Ze beschrijft hoe een bijna perverse hebberigheid van ons meester maakt, en wij gretig de wereld in bezint nemen in de vorm van plaatjes. Ze beschrijft hoe wij sinds de komst van de camera anders zijn gaan kijken. Van alle situaties en momenten die eerder waren, die wij slechts konden ervaren als onderdeel daarvan, kunnen wij (kort gezegd) tegenwoordig afstand daarvan nemen, en ons al observator op stellen. Sterker nog, steeds vaker bekijken wij de situatie om ons heen als observator. Iedere situatie heeft nu de potentie een evenement te worden. Wij benaderen nu het leven als een serie van potentiële evenementen. Mogelijke evenementen die moeten worden vastgelegd en verzameld. Op die manier leven wij ons leven steeds meer als een buitenstaander. Dit begon ooit al met de vorming van woorden. Toen het zijn van alle dingen moest worden gecategoriseerd en benoemd. Vanaf dat moment zijn wij de dingen meer en meer gaan zien als een concept. Foto's dragen daar nu actief aan bij en creëren concepten op een heel ander niveau: in beeld. Zo moet het er uit zien. Dat proces word nog eens extra versterkt door de sociale media van tegenwoordig, waar je jezelf constant moet profileren.
Ooit woonde ik in Eindhoven en daar las ik iedere dag boven de stationshal: "Conventies, een soort herinnering, zijn de grootste belemmering om te genieten van het leven en kunst." Dat is een uitspraak van Piet Mondriaan, en ik heb die lang in mij om laten gaan. Uiteindelijk heb ik besloten dat het gaat over verwachtingen. Wij leven in concepten, verwachtingen, conventies. Dingen hoe we vinden dat het zou moeten zijn. Dit maakt dat we makkelijk teleurgesteld kunnen raken. Maar dit maakt ook dat we proberen de wereld zo veel mogelijk in die conventies te passen, te forceren. Als bonsaikittens modelleren we ons leven en de wereld naar de idee feestje, de idee mooie lente ochtend, de idee goede relatie, de idee authentiek stadscentrum. Ect, ect.
Op die manier kan het ons gebeuren dat wij door een stad lopen, en zomaar het gevoel hebben dat het convectie is: voor de gemiddelde mens op maat gemaakt, niet bijzonder excentriek en in grote hoeveelheid geproduceerd, uit voorraad leverbaar... Ook komt het wel eens voor dat ik door een winkel loop en het gevoel heb dat ik door een uitvergrote maquette loop. De wandjes zijn van karton, maar vertonen robuuste planken. De vloer klingt hol, maar vertoont natuursteen. De wanden, de balies, de verlichting, het personeel achter de kassa, ik zie mezelf terug in een computer visual.
- Lieven De Cauter, MORF magazine:
De Capsulaire Beschaving: Over de Stad in het Tijdperk van de Angst
Lieven De Cauter legt uit hoe het kapitalisme onzichtbaar is geworden voor ons. "Het is als water voor de vissen". Het is transcendentaal geworden op die manier dat het voor ons het enig denkbare systeem is geworden. Het is voor ons het enige natuurlijke systeem. Wij vergeten dat het een systeem is, tijdelijk is. Wij gaan er helemaal in op, het gaat helemaal in ons op. Niets in onze wereld lijkt meer te kunnen zonder management, marketing, branding, corporate identity ect. Het kapitalisme stimuleert daarmee enerzijds de spektakel maatschappij (Guy Debord), en anderzijds het capsullaire karakter van de maatschappij.
Het kapitalisme is een maatschappelijk systeem waarvan de inzet en drijfveer de accumulatie van kapitaal is. Voor die accumulatie van kapitaal (winst) is een ongelijke ruil nodig, en die is afhankelijk van een dominantie tussen een centrum en een periferie (Macht, een binnen en een buiten, een zij en een wij, een multinational en een arbeider, het westen en de derde wereld). Maar doordat hij daarvan afhankelijk is, en door de ongelijke ruil, is hij ook meteen de oorzaak daarvan.
Rond de jaren 30 heeft zich een verschuiving voor gedaan in de Amerikaanse steden. Men verhuisde van de city naar de suburbs. Volgens sommigen was dat een belangrijke ontwikkeling voor het kapitalisme. Het huis als comfort machine, en de mall als drive-in distributie. Ook in Europa heeft dit zich voor gedaan, hoewel op kleinere schaal. Er zijn twee modellen: Disneyficatie van het centrum, en Bronxificatie van de periferi (Parijs) of implosie van het centrum en eindeloze uitbreiding van de suburbs (Los Angeles). Het elektronische tijdperk zal dit nog verder door zetten; zo ontstaat de ageografiesche stad. Het maakt niet uit waar je woont, als je maar bent aangesloten op het netwerk.
 |
| http://www.hansvandermeer.nl/projects/offtheshelf |
 |
| http://www.hansvandermeer.nl/projects/offtheshelf |
Het eigene van het kapitalisme is het generische. Het institutionele. Dat houd in dat ieder product geen individu meer is, maar een instantie van een corporate identity, een merk, een concept. Ook de Benelux is op weg een a-geografiesche stad te worden, met pretpark-achtige historische centra, als trekpleister voor toeristen, en daarbuiten een generisch netwerk van wegen, vastgoed architectuur en glasvezel kabels. De stad als pretpark gaat zichzelf ensceneren, her-theatraliseren met generische geschiedenis.
De buitenwijken worden onpersoonlijker, institutioneler, en steeds meer plaatsen van transitie. Plaatsen van doorgang. Op deze manier ontstaan binnen een stad meer en meer capsules, cellen, afzonderlijke gebieden. Tegelijkertijd word de wereld meer en meer duaal. De derde wereld moet hardhandig buiten de eerste wereld worden gehouden. Maar een scheiding van de werelddelen is niet meer afdoende. De diaspora van de derde wereld woont steeds meer midden in de eerste wereld. [en de bureaucratie fungeert als modern ijzeren gordijn van het virtuele era] Zo ontstaat een archipel van burchten, een capsulaire beschaving, en vervoer word meer en meer een transit tussen afgesloten gebieden.
De ecologie van de angst (militarisering) en het geweld (Bronxificatie) aan de ene kant en de ecologie van de fantasie (Disneyficatie) verdrijven het alledaagse. Het dagelijkse is onbewust, oorspronkelijk, organisch. Zodra een bepaalde nadruk word gelegd, door simulatie of controle, verdwijnt het. Dat verklaart die onwezenlijke sfeer op zoveel plekken. Er is geen ongeplande spontaniteit in ons Disneyland, en de parade is gemodelleerd naar een militaire parade. Alleen het geplande korte gejoel na de ride, en daarna weer het gedisciplineerde wachten.
"Ze kunnen een diamant al zo goed nabootsen dat je je makkelijk voor
de gek laat houden. Zodra de kunst is uitgevonden om diamanten zo te vervalsen
dat ze niet meer te onderscheiden zijn van echte,
laten we ze waarschijnlijk vallen en zijn het weer gewone kiezels."
Alexis Toqueville
- Het boek van Liz Wells, Photography, a critical introduction.
Daar stond een interessant hoofdstuk in over reclame en stock-fotografie, en de manier waarop dat ons dagelijks leven beïnvloed.
- Vilem Flussere
Hij omschreef in een van zijn teksten hoe wij door middel van taal en beeld vervreemd zijn geraakt van de realiteit.
- Baudrillard, Simularcum theorie.
Baudrillards simulacrumtheorie gaat over de echtheid en werkelijkheid van beelden die wij denken te kennen. In deze theorie wordt gesteld dat de mens het contact met de echte wereld is verloren, doordat hij een beeld van de wereld creëert aan de hand van wat hij in de media ziet. Baudrillard zei dat er steeds minder waarheid is, omdat we al onze werkelijkheid baseren op iets wat we zelf (de mensheid) hebben bedacht (in film en media). Een voorbeeld van een 'simulacrum' is dat iedereen weet hoe een neerstortendvliegtuig eruit ziet. Maar wij weten dit doordat we dit op televisie hebben gezien. Het 'kennen' van dit beeld is dus niet gebaseerd op onze eigen waarheid, maar op de waarheid die gecreëerd is op tv. Zijn simulacrumtheorie plaatst de realiteit lijnrecht tegenover de door de beeldcultuur gecreëerde illusie van werkelijkheid (hyperrealiteit genoemd). Een simulacrum is een kopie zonder origineel, het is dus niet meer te linken aan iets origineels, iets echts.
Volgens de filosoof ontbreekt er deze tijd een perspectief en elan en rest er ons het ondergaan van de media, die leven bij de gratie van het voortdurend (her)uitvinden van "nieuws".
- http://www.kabk.nl/docu/Baudrillard.pdf (Over Kunst, en of kunst wel werkelijk bestaat)
Alleen te lezen in de OBA:
- http://zoeken.oba.nl/detail/Jansen-B/JEFF-WALL-ILLUSIE-EN-REALITEIT-IN-FILMISCHE/Artikel/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/lexisnexis/3WR5-17J0-00MN-14XV
- http://zoeken.oba.nl/detail/Ger-Groot/Provocateur-in-de-Franse-filosofie-Baudrillard/Artikel/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/lexisnexis/4N6N-VG10-TXJ3-V39D
- http://zoeken.oba.nl/detail/Wouter-van-Gils/Realiteit-en-illusie-als-schijnvertoning-over/Boek/?curpage=2&itemid=|universal/sru|urn:ppn:86337431X
- http://zoeken.oba.nl/detail/Paul-Depondt/Ironisch-denker-over-het-virtuele-%27Wijsgerig/Artikel/?curpage=2&itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/lexisnexis/4N6T-WTW0-TXJ3-V2Y5
- http://zoeken.oba.nl/detail/Herbert-Rolden/%27We-leven-permanent-in-schijnrealiteit%27/Artikel/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/lexisnexis/7W88-NGF0-Y9M6-H4MY
- http://zoeken.oba.nl/detail/Henk-Blanken/Op-internet-kies-ik-zelf-wie-ik-ben/Artikel/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/lexisnexis/4JH4-G960-TWYV-33DV
- Christopher S. Wood
Reflectie op een artikel van Gombrich over kunst historie en reflecteren op kunst.
Art History Revieuwed VI: E. H. Gombrich's 'Art and Illusion: A study in the Psychology of Pictorial Representation', 1960. (dec. 2009, The Burlington Magazine)
Reflectie op een artikel van Gombrich over kunst historie en reflecteren op kunst.
Art History Revieuwed VI: E. H. Gombrich's 'Art and Illusion: A study in the Psychology of Pictorial Representation', 1960. (dec. 2009, The Burlington Magazine)
- Kevin Loria
Over zien, en of we kunnen zien wat we niet kennen. Kunnen we dat zien, onderscheiden, waar we geen woord voor hebben? De visuele onderscheiding (zien) volgt de rationele onderscheiding (taal).
No one could see the color blue until modern times.
- Rob Riemen
Cool Politics College, Waarom Zijn We Vergeten Wat Belangrijk Is In Het Leven?
- Evgeny Morozov
Het Gevaar Van Silicon Valley. (De Correspondent)
