Waterballet

Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen, het meisje met de klompen, het meisje op het houten been... Een klein kronkel paadje leid ons hier voorbij het einde wan de wereld door de eindeloze wildernis naar de borehole. Kolo, noemen ze het. We spreken nog steeds de zelfde taal niet, maar begrijpen elkaar al een stuk beter. Een glimlag doet wonderen en we hebben ook niets te bespreken. Er word gerend en gegild, en in de bosjes geplast, de meiden in hun prinsessen jurken, met hun schalen op hun hoofd. We eten besjes. Een emmer mag ik ook dragen. Genante vertoning eienlijk. Maddam, die ook een druppel water naar de zee wil dragen. Die meiden dragen zo’n enorme basin, en ik heb al moeite met een emmer. 

En wat eigenlijk nog wel het zwaarste is, is dat je dus het hele eind je armen omhoog moet houden. 

Om die emmer op je hoofd te houden.