Heee!!! joehoe! Nou, ik ben een week eerder terug gekomen uit het dorp. Het was heel moeilijk om met de mensen te communiceeren, maar ik ben wel heel blij met mijn ervaring in het dorp. Het voelt alsof er iets van mn schouders is gevallen, en ik nu niet meer iets moet. Ik heb warempel een boek gelezen. Sabine heeft met Jornt, een vriend van haar uit wirdum, rond gereisd op de motor. Hij vliegt de 9e terug en we reizen nu met zijn drieen naar het zuiden, om te gaan surfen. Ik hoop dat ik ook het water in kan want ik heb natuurlijk ook al even op de motor gereden. En dat kan ik heel goed, maar we hebben natuurlijk wel even kennis gemaakt met de exhaust-pipe, en heb dus nu een brandwond-je op mn kuit. Verder gaat alles goed. Maar ik bel jullie een deze dagen wel even ook. Ook hier onder nog een mailtje van studie link. Willen jullie daar even naar kijken?
...
Toen jullie de eerste verhalen over het dorp te lezen kregen, was ik al weer in de grote stad. In Damongo had ik alles uit getyped, en in Tamale opende ik met een druk op de knop het raam naar de bewoonde wereld. Ik stote even mijn hooft tegen het grote grijze bureaucratiesche blok wat in nederland op mij wacht, om vervolgens door te reizen met Sabine en Jornt naar de kust en de zee en resorts. Lekker eten, hollanders, mensen die in de goud mijnen werken, vreemde zuid-afrikanen met hun tenenkromende gedrach tegen het gekleurde personeel, junkies uit california, luxe restaurants in kumasi met stomme vrijwilligers. De wereld is een vreemde plek. Het is inmiddels al weer anderhalve maand geleden dat ik uit het dorp vandaan kwam, en we zijn nu in Tamale om voor de laatste keer ons visum te verlengen. Met gemengde gevoelens tellen we ons lariam pillen. Nog 10, nog 9, nog 8, nog 7... We hebben nog vier weken te gaan, en dan zetten we weer voet aan Nederlandse grond. 3 augustus komen we aan, en ik heb het nu al koud. Vanaf nu de de laatste verhalen, maar dat jullie dus wel even weten dat er dus geen internet is in Bonga. Vriend.
