VRIENDEN
In alle seizoenen verloopt de tijd. De herinneringen aan de sneeuw van toen schrijven geschiedenis. Het begin is een verleden geworden en dat wij de tijd delen maakt ons minder vluchtig. Zouden wij kunnen stellen dat we vrienden zijn?
Een ieder maakt zijn eigen fouten, en ieder proces moet zijn verloop hebben. Ik zie ons allemaal ons eigen ontwikkelingen maken. We vinden onze draai, raken even van ons apropos, en vinden dan ons zelf weer terug. Want: Wie zoekt zal vinden.
Om mij heen ontstaat steeds meer, en wat een lappen deken aan losse flodders was word steeds meer 1 geheel. Als ik om mij heen kijk ben ik echt blij met wat ik zie.
En of de zon nu schijnt, of niet, er is eigenlijk werkelijk helemaal niets om me zorgen over te maken. De duurzaamste bron van geluk vind je in jezelf. Als je de rust vind om de schoonheid van alle dingen, en de volheid van de leegte te zien, ben je de koning te rijk. Uiteindelijk willen we allemaal een leven als in de film (of misschien ik alleen) maar ho ho, daar is geen concept voor. Dat is slechts een kwestie van perceptie…
Ik ben hier en ik ben nu, en hoe meer zielen hoe meer vreugd. Voor mij zijn jullie vrienden, en dat is goud waard. Alleen al het idee dat jullie er zijn, maakt dat ik me niet één keer eenzaam heb gevoeld hier in mijn kleine, uit de wereld gevallen dorpje. Dat jullie even weten hoe zeer ik jullie waardeer.
Aan alles wat goed is komt een einde, maar ieder einde is een begin. Niet alles wat geweest is is voorbij. We dansen op de tanden van de tijd, en ook al doen we soms de regen dans, wij hebben de zegen van de zon.
