Dingen.

. ALLES IS EEN RAADSEL

. EN IK WEET NOG NIET

. IN WAT VOOR VORM

. EN IN WELKE TAAL

. Spinvis

zondag 30 januari 2011

REIS 0.6

WIE DE SPIER IN ZIJN HOOFD VERREKT,
KAN DIE BETER ONTLASTEN
DOOR ZIJN VERSTAND OP NUL TE ZETTEN
EN ZIJN RUSTELOOSHEID
DIE NIET TE FOCUSSEN IS
OM TE ZETTEN 
IN ORDINAIRE BEWEGING
MONOTOON EN CONSTANT
EN WILLEKEURIG

DE FIETSVAKANTIE
WIJ WAREN ER, IN HET. 
ALS IN DE FILM




























IK WIL WEG
Ik wil niet meer
Niet meer zo, Niet meer nu
Niet meer denken, slechts nog dromen
Ik wil weg, weg van alles wat ontevreden is
Vermoei me niet meer met mijn zorgen
Het zijn de zorgen van een ander die ik denk
Ik ben hier niet
Ik wil me wassen
Ik wil me waaien
Terug neer het hier en nu


Al die chaos in mijn hoofd
Alle dingen houden zich stil
Maar voorbij de stilte schreeuwen ze


Een oorverdovende stilte raast in mij
Mijn lijf smelt
Alles is zo dun, en zo massief tegelijker tijd
Ik kan het niet zien
Ambitie die niet weet wat hij wil


Help mij
Laat mijn lijf werken
Niet meer denken, slechts nog dromen
Zonder plan
We hoeven geen problemen te bedenken
Voer me weg
Ver weg
Waar alle dingen zijn die niet oordelen
Waar ik ben

WIJ ZIJN VRIJ 
MET ONZE VOETEN BIJ DE GROND,
EN ONZE HANDEN BIJ DE ZON.

dinsdag 18 januari 2011

MOK


Dingen die ik zie
Dingen die ik wil
Hebben
Dingen van mensen
Die niet echt een bezit zijn

In alle dingen zit de tijd
En herinneringen
Maken geschiedenis

Mensen kijken in hun koffie dik
Om de toekomst te voorspellen
Kan.

Een nuchtere Fries drinkt liever de koffie
Uit zijn mok.
Mooi woord overigens: mok

En, als er dan onverhoopt 
Toch nog wat sentiment in geslopen is
Wil hij die misschien nog wel hebben ook.
Ik
Wil die wel hebben dan.

Dingen die ik heb
Eerlijk en oprecht genomen
Van mensen
Omdat
Ze toch niet echt een bezit zijn

En zo 
Zit in alle dingen de tijd
Gekoesterde herinneringen
Die mij maken tot wie ik ben
En die
Altijd nog meer dan koffie-dik
Iets zeggen over wat ik worden zal

maandag 17 januari 2011

REIS 0.5


VRIENDEN
In alle seizoenen verloopt de tijd. De herinneringen aan de sneeuw van toen schrijven geschiedenis. Het begin is een verleden geworden en dat wij de tijd delen maakt ons minder vluchtig. Zouden wij kunnen stellen dat we vrienden zijn? 
Een ieder maakt zijn eigen fouten, en ieder proces moet zijn verloop hebben. Ik zie ons allemaal ons eigen ontwikkelingen maken. We vinden onze draai, raken even van ons apropos, en vinden dan ons zelf weer terug. Want:  Wie zoekt zal vinden. 
Om mij heen ontstaat steeds meer, en wat een lappen deken aan losse flodders was word steeds meer 1 geheel. Als ik om mij heen kijk ben ik echt blij met wat ik zie. 
En of de zon nu schijnt, of niet, er is eigenlijk werkelijk helemaal niets om me zorgen over te maken. De duurzaamste bron van geluk vind je in jezelf. Als je de rust vind om de schoonheid van alle dingen, en de volheid van de leegte te zien, ben je de koning te rijk. Uiteindelijk willen we allemaal een leven als in de film (of misschien ik alleen) maar ho ho, daar is geen concept voor. Dat is slechts een kwestie van perceptie…
Ik ben hier en ik ben nu, en hoe meer zielen hoe meer vreugd. Voor mij zijn jullie vrienden, en dat is goud waard. Alleen al het idee dat jullie er zijn, maakt dat ik me niet één keer eenzaam heb gevoeld hier in mijn kleine, uit de wereld gevallen dorpje. Dat jullie even weten hoe zeer ik jullie waardeer.
Aan alles wat goed is komt een einde, maar ieder einde is een begin. Niet alles wat geweest is is voorbij. We dansen op de tanden van de tijd, en ook al doen we soms de regen dans, wij hebben de zegen van de zon.

maandag 10 januari 2011

REIS 0.4


My name is... (To Damongo)
At this moment I'm watching the first snow flakes of the year swirl down. The temperature over here has dropped till zero degrees, and the canal in the back yard has it's first ice. I can hardly imagine that all those people, that I see on the pictures of Africa and Ghana, who are so sunny dressed, aren't cold at all. When I see all these beautiful pictures, the country side, the colorful fabrics, the loam houses, the food and the beauty of the people I cant wait to visit this beautiful country. The more I read and see the more I get exited. 
My name is Anna de Boer, and I am 21 years old. I'm from the Netherlands, where I live in a small town called Reduzum. I live there with my parents, my dad Klaas and my Mother Anneke. I have one sister, Eline, and, like some Dutch people do, we've got two dogs. Besides Dutch, the people in the north of the Netherlands speak another local language: Frisian, so we have something in common ;-) My dad has his own business, he draws construction maps for buildings, and my mother works as an accountant, she manages the money of people who can't do this themselves. My sister is still in school, and plays a lot of basketball. 
I have just finished school,  and hope to start at a new school next year. I want to become a photographer. But before I go to school again I feel like needing a greater experience. Not all wisdom coms within education, and before I attempt to become a photographer I want to expand my vision on society, humanity and culture. I often have my doubts about the Dutch -or Western- culture, habits and way of live.  I've had an ongoing but passive curiosity towards other cultures, especially the African, South-European and Latin-American. I've often met people from over there, and I admire them for their cuisine, music, dance, warmth, hospitality and their family relationships. I admire them for their soul. 
I hope Sabine and I are welcome in Damongo and Ghana, and that we can share culture and wisdom but also friendship and joy. I hope we can help a hand in the daily activities, and that we can also give a valuable experience for the Ghanian people in return. 
For now we are only organizing all things like medical preventives, passports, visas, and information, in this cold and organized country. 
For now we can only imagine…
Kind regards Anna de Boer