Epicurus leefde op het Griekse eiland Samos. Hij geloofde dat het enige doel in het leven was gelukkig te worden. Dit kon volgens hem door pijn te vermijden, en genot na te streven. In 306 vC. opende hij zijn beroemde Tuin van Epicurus, waarin het genot als hoogste goed werd gecultiveerd. Ook vrouwen en slaven waren welkom in zijn tuin. Epicurus pleite echter niet voor het naar hartelust najagen van aards genot, hij leefde zelf erg sober. Vriendschap was voor hem een van de belangrijkste dingen in het leven, geluk moet je delen. Soberheid, zelfredzaamheid, rechtvaardigheid en vriendschap stonden in de tuin voorop. Om geluk te verkrijgen roept hij de ‘Hedonistische Calculus’ in het leven: discipline. Soms moet je het genot weerstaan, om later pijn te voorkomen, of juist pijn doorstaan om later genot te oogsten. Bovendien vind hij het geluk makkelijk te verkrijgen voor hen die met weinig tevreden zijn en kunnen genieten van de schoonheid van de kleine dingen in het leven.
