VESTJE AAN OF UIT?
Na een lange zit in een soort tupperware vliegdoos (KLM wel ovirgens) zijn we exact volgens planning geland in Accra. Tot zo ver is er nog niets Afrikaans aan. Zodra we het vliegtuig uitstappen vraag ik me af of we in een viezige tent zijn, maar dat is gewoon het klimaar hiero. Meteen klampt het vocht zich aan ons vast, onder onz natuurlijk veel te warme vestjes. Het leek zo onvoorstelbaar. Het is inmiddels donker en we hadden geen zin om het koud te hebben. Maar we weten nu al snel genoeg, maak je maar geen illusies. Onze namen staan keurig op een bordje, en met deze meneer gaan we maar mee. Het spannedste van de hele reis was misschien we de auto rit naar schihol. Na een grapje over auto pech wilden de goden mij denk ik even laten weten dat dit zo niet kan. Dus hebben we een stukje 90 gereden in zijn 4.
Voor nu crossen we in overvolle trotro's door deze onoverzichtelijke stad, en we stappen uit wanneer ons dat word gezegd. Zo komen we overal.
tijd is op. hoi.,
