Dingen.

. ALLES IS EEN RAADSEL

. EN IK WEET NOG NIET

. IN WAT VOOR VORM

. EN IN WELKE TAAL

. Spinvis

zondag 24 oktober 2010

REIS 0.2

IK WIL WEG.
/ TERUG.
Want ik ben niet enkel, en dus niet altijd de baas.

vrijdag 22 oktober 2010

REIS 0.1

HET HONDEN UURTJE


Als ik mijn hond uit laat is de enkeling die ik tegen kom iemand die op zijn beurt zijn hond uit laat. De zon heeft zich al een aantal uur geleden achter de horizon laten zakken, maar het gure weer gunt me nog een droog uurtje. Het is nog helemaal niet zo heel laat, maar de straten zijn al verlaten. Uitgestorven. Om en om branden de lantaarn palen wel of niet. De meeste ramen zijn al zwart. Een man zit in de etalage van zijn eigen wit verlichte woonkamer. Kil, kaal huis. Ik vraag me af. Allemaal dingen. Wat bezielt een ander? Het lijkt eenzaam. 

Als ik naar de ramen kijk vraag ik mij af, wat doen die mensen hier? Er is hier niets. Op een enkeling na rijden ze iedere ochtend naar de stad om daar te werken en boodschappen te doen. Om dan 'savonds al dat geld en spul dan weer mee te nemen naar hier, om dan vervolgens via de TV of de Computer weer te kijken naar die andere wereld. 

En zijn die mensen dan hier juist uit de wereld, of juist in de wereld? Daar, daar in de stad, daar gebeurd van alles, daar zijn dingen te doen.  Maar zijn die dingen dan echt? Of abstract, en een verzinsel van de mens. 

Maar hier, hier is ook niets. Hier is men terug geworpen op alles wat is tussen hemel en aarde. Of eigenlijk, op hemel en aarde. 

Heeft het zijn op een plek te maken met het zijn op die plek, of met het heen en weer gaan tussen plekken. Want kun je ergens zijn, zonder ook ergens niet te zijn. En is dat relevant? Is het belangrijk dat je dat voelt?

We groeten elkaar in het donker. Onze honden groeten elkaar. Die kennen elkaar. Weten elkaars rondje. Niet dat ze echt met elkaar omgaan, maar ze ruiken elkaars pis. Op plekken, als de ander al weer weg is en laten dan ook zo hun sporen achter. Wij kennen elkaar. Ook. We kennen elkaar niet, maar nu we hier zo lopen zijn we gelijk. 


De tijd verstrijkt, aan hen, en aan mij ook. Maar wat is wezenlijk?

Wat zouden de mensen denken als ze mij zien? Wat doet zij hier? Zij doet hier niets? Ik doe hier de hele dag niets. Ik blijf lekker hangen in mijn eigen gedraai. Mijn eigen fantasieën, mijn eigen vragen en abstract heden. En als ik dan weer het gevoel heb dat ik niet ben, als in op een plek, dan laat ik maar weer mijn hond uit. 

zaterdag 9 oktober 2010

Zijn / Ook

Ik loop weg van
Ver uit, buiten mijn huis
Alles voelt leeg
Of juist vol
Teleurstellend
Er is niets
De mensen
Ze willen me iets mee geven
Ik hun ook
Hoop, rust, liefde
Moed
Alles
Niets
We weten het niet / Wat
Alle dingen en de tijd
Stap voor stap
Nog verder weg
Trug
Trug in de wereld
Uit de wereld
Ergens
Plekken waar je bent
Plekken waar je niet bent / Iets
Zijn
Zoekende
Ik ben zoekende
Hier
Er
Het is goed
Het mag
Zijn / Ook
Dat ik ben
Op plekken
Iets
Dat alles vol is
Dat ik het weet
In de wereld

dinsdag 5 oktober 2010

TEGEARE

Voor fillmpje: klik op meer lezen.